Yapılan pek çok araştırmada –şurada bahsedildiği gibi- ilişki terapisinin işe yaradığı tespit edilmiştir. Bana göre, bu tür olumlu sonuçlar, ilişki terapisinin koşulsuz şartsız işe yarayabileceği anlamına gelmemektedir. Peki, ilişki terapisinin işe yaraması için ne gerekiyor?

İlişki terapisinin işe yaraması için, bence, en az 4 koşuldan bahsedebiliriz. Bu ayrıntılı bir konu olsa da kısaca şunları söyleyebilirim:

I- Ortada ilişkisel bir sorun ve/veya hedef olmalıdır. Sorun ve/veya hedef, bir şekilde ilişkinin tüm tarafları ile ilgili olmalıdır. Söz gelimi, taraflardan birinin kişilik bozukluğu için ilişki terapisi işe yaramayabilir (sorun ile ilgili koşul).

II- Tarafların çaba sarf etmeye hazır olması gerekir. İlişki terapisi bireysel terapi değildir; her iki tarafın da sürece aktif olarak katılması, sorumluluk alması ve terapideki rollerini yerine getirmesi gerekir (danışanlar ile ilgili koşul).

III- İlişki terapistinin yeterince iyi olması gerekir. Bir ilişkide danışanlar gönüllü olduğu halde ilişki terapisti yeterince iyi değilse terapi işe yaramayabilir (ilişki terapisti ile ilgili koşul).

IV- Bazen kullanılan terapi yöntemi yeterli olmayabilir. Bu durumda da başka bir terapi yöntemi denenebilir (yöntem ile ilgili koşul).

Buradaki koşulların bir araya gelmesi durumunda ilişki terapisi tabii ki işe yarayabilir.